هنگام عبور از جاده خطر برخورد با یک ماشین و مجروح شدن وجود دارد. در خانه هم به طور روزمره خطر حادثه یا  آتش وجود دارد. ما اقداماتی را جهت به حداقل رساندن خطر انجام می دهیم. هنگامی که ما از جاده عبور می کنیم به چپ و راست نگاه می کنیم که ببینیم ماشین  وجود دارد یا نه. هنگامی که ما  منزلما ن را ترک می کنیم  منابع حرارتی و لوازم الکتریکی را برای به حداقل رساندن خطر آتش سوزی خاموش می کنیم. ما سطوح پایین ابتلا خطر را می پذیریم. برای خطرات سطح بالا سعی می کنیم کاری انجام بدهیم. همه ما  گاهی اوقات با خطرات ناشی از بلایای طبیعی روبرو شده ایم. برای برخی از ما احتمال خطر بالاتر از دیگران است.  جایی که در آن زندگی می کنیم، آنچه که با ما در زندگی همراه است، و نوع کاری که می کنیممیزان خطر ما را تعیین می کند. چگونگی اهمیت خطر بلایای طبیعی در مقایسه با خطرات دیگر در زندگی ما  بستگی به این دارد که آیا ما چیزی در مورد آنها  انجام می دهیم و چقدر انجام می دهیم. به طور کلی آگاهی مردم از خطر و درک چگونگی آن در مقایسه با خطرات دیگر نگرش جامعه در مورد کاهش آن را تعیین می کند. درک خطرات و علل آنها در برخورد با حوادث مهم است. دانش ما از چه چیزی  که باعث می شود یک شخص یا یک جامعه از دیگری آسیب پذیر تر  باشد مراحلی را که ما می توانیم برای کاهش ابتلا به خطر انجام دهیم را تعیین می کند.جامعه برای محافظت خود  در برابر خطرات دست به اقدامات عملی زده و در این کار نیز موفق بوده است . کاهش خطر ابتلا به بیماری یکی ازبزرگترین دستاوردهای اجتماعی قرن و نیم گذشته است . میانگین امید به زندگی برای کسی که در اروپا در سال 1841 به دنیا آمده بود  35 سال بود. میانگین امید به زندگی در حال حاضر در بسیاری از کشورهای با درآمد بالا به بیش از 70 سال، و بیش از 50 سال حتی در فقیرترین کشورها 40  رسیده است. بیشترین علت آن در حال حاضر کاهش بیماری های ویروسی  عفونی با مرگ و میر بالا می باشد. جوامع به نظر می رسد به طور کلی امن تر  شده اند و کمتر متحمل ریسک  می شوند به دلیل اینکه  آنها مجهز به فن آوری پیشرفته تری شده اند. با این حال برخی از فن آوری  های پیشرفته خود موجب افزایش خطرهایی شده اند: اتو مبیل ها و خودرو ها جان بسیاری را گرفته اند .  منابع انرژی وصنایع به همراه خود  خطرات جدیدی را آورده اند . مزایای فن آوری های جدید به نظر می رسد بیشتر از خطرات آنها باشد و ما به عنوان یک جامعه به نظر می رسد خطرات مختلف را به دلایل مختلف تحمل می کنیم. تقاضا برای افزایش ایمنی در خانه و ایمنی در محل کار ادامه دارد. به هر حال خطرات ناشی از حوادث شایع مانند بیماری کاهش پیدا کرده ، خطرات مطرح شده توسط حوادث فوق العاده، مانند مخاطرات طبیعی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و مهمتر در نظر گرفته شده است. سطح ایمنی است که در حال دنبال می شود خیلی اختصاصی و خاص نیست. چگونه ایمنی به اندازه کافی امن است؟ ما واقعا  با چه خطرهایی از حوادث  و بحران ها روبرویم  و چگونه آن را با دیگرخطراتی که با آنها بیشتر آشنا یی داریم می توان مقایسه کرد؟

در بسیاری از موارد جلوگیری از حوادث به مراتب بیشتر مقرون به صرفه است تا اینکه پس از وقوع آنها برای بهبودی تلاش کنیم. در کشورهای در حال توسعه، برنامه توسعه سازمان ملل متحد هدفش ترویج توسعه پایدار است و آن استدلال شده است که آگاهی ازبحران ها باید درتمام ملاحظات وبرنامه های  توسعه و برنامه ریزی ها گنجانیده شده، که هر دو برای محافظت از روند توسعه و به منظور کاهش خطر به هدر رفتن منابع کمیاب  لازم است. UNDP و DHA همچنین به طور خاص پروژه در حال رشدی دارند که به طور خاص روی کاهش اثر مخاطره تاکید دارد. توسعه و پیشرفت این پروژه ها بوسیله افزایش آگاهی از خطرات مواجه و افزایش تحقق برخی از سطوح محفاظت امکان پذیر است. چگونه می توان خطرات را مورد ارزیابی قرار داد؟ و چگونه می توان تصمیم گیری کرد که مناسب ترین سطح محافظت ایجاد شود.