بایگانی نوشته‌ها

دورنمای صفر یک برنامه عمومی است که هدف آن دستیابی به سیستمی است که در آن موارد مرگ یا صدمه جدی درنتیجه حوادث ترافیکی به صفر برسد.

بین کودکان و بزرگسالان تفاوتهای فیزیولوژیک و آناتومیک مهم و قابل توجهی وجود دارد که باعث می شود به سیستمهای تریاژ کودکان نیاز داشته باشیم.

در این روش از تریاژ که برای اولویت بندی مصدومین در حوادث سوختگی استفاده می گردد، طبقه بندی مصدومین بر اساس شدت و سطح سوختگی صورت می گیرد.

این روش که بر اساس مدل ریاضی طراحی شده  و یک روش تریاژ عدمحوراست، علاوه بر موضوع تریاژ مصدومین، منابع بر اساس زمان و امکانات را نیز در نظر می گیرد.

از جدیدترین سیستمهای تریاژ است که در سال 2008 به عنوان یک روش استاندارد  ملی برای حوادث با مصدومین انبوه توسط    CDCمعرفی و ثبت شد.

این روش در سال 1999 در کشور استرالیا به منظور تلاش در جهت یکپارچه کردن پروتکل های تریاژ در آن کشور طراحی گردید.

این روش که در قسمتهایی از اروپا، استرالیا و بریتانیا استفاده می گردد همانند روش START، ابتدا از فیلتر راه رفتن برای بررسی مصدومین استفاده کرده  و جهت طیقه بندی مصدومین از چهار برچسب قرمز، زرد، سبز و مشکی استفاده می کند.

این سیستم  یک سیستم تریاژ در بلایا بوده که در ایلات متحده آمریکا استفاده می شود. این سیستم اگر چه مبتنی بر سیستم تریاژ START بوده اما طبقه بندی مصدومین را قبل از بررسی های فردی انجام می دهد.

هدف اصلی تریاژ نظامی درمان و بازگشت تعداد بیشتری از سربازان  آسیب دیده به صحنه جنگ است.

در تریاژ معکوس مصدومینی که آسیب کمتری دیده اند و دارای صدمات خفیفی هستند، در اولویت دریافت خدمات قرار می گیرند.